Title: Blue tea
Pairing: Jinguji Ren x Hijirikawa Masato
Rate: PG
A/N: oneshot สั้นๆ ด้วยแรงรักแรงสครีมจากทวิตเตอร์มาซาโตะซังเมื่อวานค่ะ เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องกับที่คุณเร็นไปอวยพรกับแกล้งหยอกมาสะ แถมยังแอบเอาของขวัญใส่ในกระเป๋าไม่ให้เจ้าตัวรู้อีกกก ยกให้เป็น mvp เลยค่ะ.. แถมเช้าวันถัดมามาสะทวีตบอกว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ เอ๊...
น้ำเดือดจากกาต้มน้ำร้อนถูกเติมลงในถ้วยแก้วสีใส
นัยน์ตาคู่อเมทิสต์เบิกกว้างเมื่อผงชาที่ละลายนั้นเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำเงินเข้ม ริมฝีปากมุ่ยลงเล็กน้อยเมื่อทำให้นึกย้อนไปถึงประโยคคำพูดของใครบางคนในวันนี้
"ไม่กินของสีน้ำเงินบ้างล่ะ"
ในตอนแรกก็ชวนโมโหนิดหน่อยที่ดูเป็นถ้อยคำเชิงแกล้งกัน
พอมาตอนนี้ก็เลยทำให้รู้ทันทีว่าตัวการที่แอบนำกล่องปริศนาใส่มาในกระเป๋าคือใคร
ถุงชาที่แช่ถูกวางตั้งทิ้งไว้ตามเวลาที่ระบุบนกระป๋อง
เขาเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ก่อนจะหยิบขึ้นมาเตรียมถ่ายภาพของชาชงที่ได้รับมา
ระหว่างรออยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ฮิจิริคาวะมุ่นคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินไปส่องดูที่ช่องตาแมว
ถอนหายใจออกมาเพราะไม่ผิดจากที่คาดเสียเท่าไหร่
เจ้าของห้องเปิดประตูรับแขกที่ไม่ยอมนัดล่วงหน้า แต่ทันทีที่เห็นของที่อีกฝ่ายยื่นมาให้ก็ต้องชะงัก
ชายผมสีน้ำตาลทองในชุดลำลองสวมด้วยโค้ทยาวทับข้างนอกกำลังถือช่อดอกกุหลาบสีน้ำเงินพร้อมการ์ดเขียนข้อความอวยพร
จะว่าไปแล้วกุหลาบสีน้ำเงินก็หาไม่ได้ง่ายๆ พอกับของกินสีน้ำเงินสินะ
"ไม่คิดว่าฉันจะเข้านอนแล้วรึไง"
ฮิจิริคาวะเอ่ยพูดเสียงเบาพร้อมสีหน้าเขินเล็กน้อยขณะรับช่อกุหลาบมาถือไว้
"ยังไม่ถึงเวลานอนปกติของนายนี่"
จินงูจิเอ่ยตอบพร้อมขยับยิ้ม
"รู้ดีจังนะ..
เข้ามาก่อนสิ" เจ้าบ้านเอ่ยอนุญาต
ดอกไม้ช่อโตถูกนำไปวางไว้บนโต๊ะที่มุมห้อง
ผู้มาเยือนถอดเสื้อคลุมตัวนอกแขวนไว้แล้วเดินตามเข้ามา
สายตาคู่สีน้ำเงินกวาดมองไปหยุดอยู่ที่แก้วชาบนโต๊ะก่อนจะอมยิ้ม
"กล้ากินของจากคนที่ไม่รู้ว่าใครด้วยหรอ"
เร็นหัวเราะแล้วนั่งลงบนโซฟา
ฮิจิริคาวะยังไม่ได้พูดตอบ
แต่หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพชาสีน้ำเงินแทนก่อนจะก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความ
จินงูจิเลิกคิ้วก่อนจะเปิดมือถือตนเองดูบ้าง ก่อนจะชะงักไปยามเห็นสิ่งที่อีกคนเขียนต่อถัดมาอีกข้อความ
ใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
"จะมีใครได้อีกล่ะ
เป็นคนที่นิสัยไม่ดีจริงๆ นั่นแหละ" แม้จะเป็นคำบ่นแต่ริมฝีปากกลับวาดยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆ
แล้วยกชาขึ้นจิบ
"ก็ใช้ได้
ถึงกับต้องไปหาของที่สีน้ำเงินแบบนี้มาเลย ฉันควรขอบใจนายมากๆ สินะ" ฮิจิริคาวะว่าหลังจากที่ลองชิมรสชาแล้ว
จินงูจิเขยิบตัวไปนั่งชิดก่อนจะยกขึ้นดื่มจากแก้วเดียวกันบ้าง
เจ้าของแก้วมุ่ยหน้าเล็กน้อยนึกอยากจะบ่นเรื่องมารยาทแต่ก็คงจะไม่เข้าหูอีกคนเท่าไหร่
"พอนึกได้ว่าบารอนเคยชงชาแบบนี้น่ะเลยลองไปถามมา
ตอนนายลองชงคงแปลกใจน่าดูเลยล่ะสิ" เหล่สายตามองแล้วยกยิ้ม
ฮิจิริคาวะเอนศีรษะพิงซบกลับบ้าง ในมือทั้งสองยังคงพิมพ์ข้อความอยู่
"อ่า.. ก็นิดหน่อย
ตอนที่เห็นก็คิดว่าใครมาเล่นอะไรแผลงๆ เสียอีก มารู้ก็ตอนเห็นสีของชานี่ล่ะนะ"
ใบหน้ายังไม่เงยจากจอโทรศัพท์
คนที่อยู่ข้างตัวก้มลงมองจอในมืออีกคนไปด้วย
ขยับยิ้มแล้วซุกหน้าลงบนเส้นผมสีน้ำเงิน
"ยินดีด้วยอีกรอบล่ะ"
เร็นพูดกระซิบแผ่วใกล้ใบหู เลื่อนแขนโอบไหล่คนในชุดยูกาตะไว้
"ขอบใจ.. สำหรับของขวัญก็ด้วย"
นิ้วกดส่งอีกข้อความก่อนที่จะวางมือถือลงบนโต๊ะ
เงยหน้ามองคนอวยพรแล้วยิ้มรับ ฝ่ามือขยับไปกุมกันไว้หลวมๆ
ฮิจิริคาวะไม่ได้ซื่อจนไม่รู้ว่าที่จินงูจิจงใจมารับแผ่นอัลบั้มของเขาที่ออฟฟิศจะไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
แต่เพราะมันเป็นอีกวันที่พิเศษเลยตั้งใจที่จะมาเจอ
ยกมือข้างที่ว่างขึ้นเกลี่ยปลายผมไปทัดไว้หลังใบหู
ชะเง้อใบหน้าไปแนบริฝีปากลงเบาๆ ยังมุมปากอีกคน
จนเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าเบิกกว้างอย่างแปลกใจ แต่ก็แต่ชั่วครู่เดียวจนจะรวบเอวเข้าไปกอดไว้แน่น
"จินงูจิฉันมีงานเช้านะ.."
ฮิจิริคาวะพูดเกริ่นดักไว้ก่อน
"รู้อยู่แล้วน่า..เลยมาให้เร็วกว่าเวลานอนนายแล้วไงล่ะ"
ยกยิ้มมุมปากแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้
ออกแรงดันให้เอนตัวลงไปนอนพิงหลังกับเบาะโซฟา สายโอบิถูกกระตุกเบาๆ
เป็นเชิงหยอก เร็นคร่อมตัวตามลงมาแนบใบหน้าลงซุกที่ข้างศีรษะ
"คนนิสัยแย่"
ฮิจิริคาวะเอ่ยแขวะแต่ก็ยกแขนขึ้นโอบไว้ที่แผ่นหลังคนข้างบน
ปิดตาลงยามที่สัมผัสของรสจูบแนบลงมาประทับมอบให้
หวังว่าคืนนี้จะมีเวลาพักผ่อนได้เพียงพอก่อนจะไปทำงานนะ..
-fin-
